Ιδρύθηκε το 1964 από τον Μάνο Φαλτάιτς και αποτελεί ένα από τα πρώτα τοπικά ιστορικά και λαογραφικά μουσεία της χώρας με πανελλήνια ακτινοβολία. Ζητήστε να σας ξεναγήσουν στις αίθουσές του, όπου εκτίθενται συλλογές με αντικείμενα λαϊκής τέχνης, όπως υφαντά, ξυλόγλυπτα, κεραμικά καθημερινής χρήσης, καθώς και η αναπαράσταση ενός σκυριανού σπιτιού με όλα τα παραδοσιακά του στοιχεία.

(Περισσότερα https://faltaits.gr)

Αρχαιολογικό Μουσείο Σκύρου
Στις δύο αίθουσες του Μουσείου εκτίθενται ευρήματα που προέρχονται από αρχαιολογικές θέσεις στο νησί και χρονολογούνται από την πρωτοελλαδική περίοδο (2.800-1900 π.Χ.) έως τα ρωμαϊκά χρόνια.

(πηγή: http://www.wondergreece.gr)

Με ανασκαφές που έγιναν από την αρχαιολογική υπηρεσία βγήκε στο φως ένας ολόκληρος οικισμός στη θέση Παλαμάρι, που βρίσκεται στα ΒΑ παράλια της Σκύρου, 13 χλμ. ΒΔ της Χώρας. Ο οικισμός χρονολογικά ανήκει στη περίοδο του Χαλκού (2500 – 1800 π.Χ.), και αποτελεί πράγματι εντυπωσιακή ανακάλυψη, καθώς διαθέτει οργανωμένη πολεοδομία, με δρόμους και κεντρικούς αγωγούς. Τα ερείπια των τειχών μας δείχνουν ότι πρόκειται για έναν πολύ καλά οχυρωμένο οικισμό, με οχύρωση Συροπαλαιστιανιακής καταγωγής, που εμφανίστηκε στο Αιγαίο γύρω στο 2300 π.Χ. Ανάμεσα στα ευρήματα υπήρχαν λιθόκτιστα πεζούλια, εστίες, φούρνοι και διαμορφωμένα δάπεδα αλλά και αγγεία, λίθινα εργαλεία και σκεύη, οστέινα εργαλεία, μεταλλικά σκεύη κτλ. Τα περισσότερα από τα ευρήματα του Παλαμαρίου, εκτίθενται στο αρχαιολογικό μουσείο της Σκύρου. – Copyright © wondergreece.gr

Η Σκύρος από τους προϊστορικούς χρόνους γνώρισε αποίκους τους ακοινώνητους και σκληροτράχηλους Δόλοπες, έπειτα προσαρτήθηκε και υποστηρίχθηκε από την Αθήνα, υπέφερε κατά τη Βυζαντινή εποχή από τους πειρατές, την εκμεταλλεύτηκαν οι Ρωμαίοι και λεηλατήθηκε από τους Τούρκους.
Ο Σκυριανός, σ’ ένα νησί απομονωμένο στο μέσο του πελάγου, χωρίς καμία βοήθεια από πουθενά, με τους συνεχείς κατατρεγμούς, ζούσε διαρκώς μέσα στον κίνδυνο και την απόγνωση.
Συνεχώς, αποζητούσε τρόπο να ημερέψει το τοπίο και τη μοναξιά του. Η μόνη διέξοδος ήταν η πίστη και η προσευχή στο Θεό.
Απόδειξη και έργο είναι οι εκατόν ογδόντα σήμερα εκκλησίες (παλιότερα ήταν πάνω από τις διπλάσιες) με αποκορύφωμα τη Μονή του Αη Γιώργη.

Δύο εικόνες, από τις πολλές που παριστάνουν τον Αη Γιώργη, είναι πολύ σημαντικές για την λατρεία των Σκυριανών.
Η μία είναι από τις σπάνιες που ο Άγιος παριστάνεται όρθιος και με μαύρο πρόσωπο, την οποία κάποιος ευλαβής χριστιανός έφερε από την Κωνσταντινούπολη για να τη σώσει από τις εικονομαχίες ενώ η δεύτερη είναι αυτή που, σύμφωνα με την παράδοση, έφεραν τα κύματα του Αιγαίου και παριστάνει τον Αη Γιώργη καβαλάρη στο άλογο.
Η πανήγυρις του Αγίου Γεωργίου η οποία τελείται στη μνήμη του την 23η Απριλίου ήταν η μεγαλύτερη και λαμπρότερη γιορτή για τους Σκυριανούς.
(Πηγή: https://www.romfea.gr)

Ο βράχος υπήρξε το επίκεντρο των γεγονότων του νησιού από τους προϊστορικούς χρόνους και τη μυθολογική εποχή. Εδώ ήταν η αρχαία ακρόπολη και η έδρα του βασιλιά Λυκομήδη. Στη θέση «Σπηλιά Ανδριώτη», σκοτώθηκε απ τον Λυκομήδη ο βασιλιάς της Αθήνας Θησέας. Εδώ κρύφτηκε ο Αχιλλέας ντυμένος γυναίκα προσπαθώντας να αποφύγει τον Τρωικό πόλεμο.
Η ακρόπολη ήταν οχυρωμένη σε όλη την κλασική περίδο και αργότερα στους Ρωμαϊκούς και τους Βυζαντινούς χρόνους. Ορόσημο για τον χώρο υπήρξε η ίδρυση του Επισκοπικού Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου το 895 μ.Χ.
Τον 8ο και τον 9ο μ.Χ. αιώνα η Σκύρος υπέφερε από τις επιδρομές των Σαρακηνών με αποκορύφωμα τη λεηλασία του έτους 900, οπότε μάλλον πρέπει να καταλήφθηκε και το κάστρο.

Τον 13ο αιώνα μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους σταυροφόρους (1204), η Σκύρος πέρασε στη δικαιοδοσία των Ενετών και του Μάρκου Σανούδου, ηγέτη του Δουκάτου της Νάξου. Ο Σανούδος παρεχώρησε τη Σκύρο , μαζί με άλλα νησιά των Κυκλάδων και των Βορείων Σποράδων στους αδερφούς Ιερεμία και Ανδρέα Γκίζι.
Τους επόμενους αιώνες η Σκύρος συνέχισε να είναι υπό Ενετική κυριαρχία. Σε αντίθεση πάντως με άλλα νησιά, οι Ενετοί δεν έκαναν μεγάλη προσπάθεια για την προκοπή και την προστασία των κατοίκων. Το πρώτο μισό του 15ου αιώνα, το νησί σχεδόν ερήμωσε ξανά από τις πειρατικές επιδρομές. Συνέχισε να είναι ενετική κτήση και μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους μέχρι το 1537 όταν κατακτήθηκε και λεηλατήθηκε από τον Τούρκο ναύαρχο-πειρατή Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα.

Σε όλη αυτήν την ταραγμένη περίοδο, αλλά και αργότερα μέχρι το 19ο αιώνα, το κάστρο ήταν το καταφύγιο των κατοίκων του νησιού που όλοι τους είχαν και ένα δεύτερο νοικοκυριό μέσα στο κάστρο.

Στο κάστρο διασώζεται επιγραφή πάνω από την σιδερόπορτα:«Δια του Σεβαστού Γεωργίου του Χαιτέλη». Ο βυζαντινός άρχοντας Χαιτέλης κατασκεύασε τον πύργο μπροστά στο κάστρο και εντοίχισε τον αθηναϊκό λέοντα πάνω από το υπέρυθρο της κεντρικής εισόδου το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα.
Στο εξωτερικό τείχος διασώζονται ερείπια τεσσάρων ημικυκλικών πύργων: Ο «Άγιος Νικόλαος» και η «Αγία Παρασκευή» στην ανατολική πλευρά, ο «Παλιόπυργος» στη βορινή πλευρά και ο «Πέργος» στη δυτική.
Στο μέσο του Κάστρου, στο ψηλότερο σημείο, υπάρχει ακέραιο κτίριο, χωρίς πύλη και παράθυρα, που ονομάζεται «σκοτεινή φυλακή». Το όνομά του υπονοεί ότι ήταν φυλακή, αλλά μάλλον πρόκειται για δεξαμενή όπως μαρτυρούν και οι πήλινοι σωλήνες σε έναν από τους τοίχους.
Στο κάστρο υπάρχει και το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου ο Αϊ-Γιώργης ο Επανωτός. Το μοναστήρι ιδρύθηκε τον 10ο αιώνα από τον Νικηφόρο Φωκά (ικανοποιώντας αίτημα από το φίλο του τον Όσιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη) και ανακαινίσθηκε εκ βάθρων μεταξύ 1599-1602. Είναι μετόχι της Ιεράς Μονής Αγίας Λαύρας του Αγίου Όρους.
(πηγή: https://www.kastra.eu/)

Όταν μιλάς για την Σκύρο, η κουβέντα αργά ή γρήγορα θα περιστραφεί γύρω από το περίφημο σκυριανό αλογάκι, το ζωντανό κόσμημα του νησιού, που θα συναντήσεις σίγουρα σε μια βόλτα σου τριγύρω στο νησί.

Κατατάσσεται στην κατηγορία των πόνι, γιατί το ύψος του φτάνει στα 1,10 μέτρα, όμως η ανατομία του σώματος του έχει στοιχεία κανονικού αλόγου και είναι απολύτως συμμετρικά – μάλιστα θεωρείται ότι τα σκυριανά άλογα εμφανίζονται και στη ζωφόρο του Παρθενώνα.
Είναι επίσης αναπόσπαστο κομμάτι της παράδοσης του νησιού: δεκαετίες ολόκληρες τα σκυριανά αλογάκια χρησιμοποιούνταν για τις καλοκαιρινές αγροτικές εργασίες των Σκυριανών και μετά αφήνονταν πάλι ελεύθερα στα βουνά του νησιού, συνδράμοντας έτσι κι αυτά στην οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου.
Αν έχεις όμως διάθεση να μάθεις περισσότερα, μπορείς να κάνεις μια βόλτα στο Καλικρί, στο κτήμα Μουριές, όπου λειτουργεί από το 1995 ένας «Χώρος Ελεγχόμενης Αναπαραγωγής για τη Διάσωση του Σκυριανού Αλόγου»
Το κτήμα Μουριές είναι επισκέψιμο καθημερινά για μικρούς και μεγάλους όπου οι μικροί μας φίλοι μπορούν να κάνουν δωρεάν βόλτες με τα αλογάκια με τη βοήθεια πάντα εξιδικευμένου προσωπικού και ανάλογου εξοπλισμού
Πηγή:
https://skyrianhorses.weebly.com/mouries-farm.html
https://www.huffingtonpost.gr

Σε ενα υπεροχο φυσικο τοπιο απολαμβανετε την μοναδικη εμπειρια της ιππασιας. Στο ομορφο νησι της Σκυρου προσφερονται μικρες και μακρινες διαδρομες με αλογα. Δε χρειάζεται εμπειρία καθώς είναι εκπαιδευμένα κατάλληλα για μικρούς και μεγάλους.
https://www.facebook.com/appaloosahorseridingclub/

Η περιοχή Πουριά βρίσκεται πολύ κοντά στη Χώρα, στα βορειοανατολικά του νησιού. Το θέαμα που προσφέρει η περιοχή είναι μοναδικό, με τον αναπαλαιωμένο μύλο να δεσπόζει στα ερείπια του αρχαίου λατομείου της περίφημης «σκύριας λίθου», που ήταν φημισμένη κατά τη ρωμαϊκή εποχή. Το λατομείο καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος της ακτής, δημιουργώντας μία εικόνα που ταξιδεύει τον επισκέπτη σε μία άλλη εποχή.
Εκεί θα έχετε την ευκαιρία να δείτε έναν βράχο όπου στο εσωτερικό του έχει λαξευτεί η εκκλησία του Αγίου Νικολάου.
Ακριβώς απέναντι από τα Πουριά βρίσκονται τα Βρυκολακονήσια,το όνομα των οποίων οφείλεται στην εγκατάσταση ασθενών που είχαν προσβληθεί από πανώλη, κατά τη διάρκεια της επιδημίας πανώλης που είχε πέσει στα νησιά πριν από 200 χρόνια.

Τα πανηγύρια στην Σκύρο είναι ξεχωριστά. Σερβίρεται φαγητό και το κρασί ρέει άφθονο. Και φυσικά δε λείπουν τα παραδοσιακά σκυριανά τραγούδια.
Τα πιο μεγάλα σκυριανά πανηγύρια είναι τα εξής:

• Της Αγίας Τριάδας (κινητή γιορτή) στο Νύφι μετά την Καλαμίτσα.
• 26 Ιουλίου Του Αγίου Παντελεήμονα, στο Μάρμαρο πάνω από τον Πεύκο.
• 26 Ιουλίου Του Αγίου Παντελεήμονα στο Τραχύ, κοντά στο αεροδρόμιο.
• 26 Ιουλίου Του Αγίου Ερμόλαου που βρίσκεται στο νησάκι απέναντι από την περιοχή Μώλος. Μπορείτε να μεταφερθείτε με καΐκια στο νησάκι και μετά να παρακολουθήσετε το πανηγύρι με τραγούδια και χορούς που γίνεται πίσω στο Μώλο.
• 14 Αυγούστου Της Παναγίας της Μέγκλου (περιοχή Μέγκλου) πάνω από τις Αχερούνες.
• 16 Αυγούστου Του Αγίου Μύρωνα σε ένα εκκλησάκι που βρίσκεται μέσα στο δάσος.
• 2 Σεπτέμβρη Του Αγίου Μάμα
• 8 Σεπτέμβρη Της Παναγίας της Σπηλιώτισας και Παναγία Λυμπιανή
• 20 Οκτώβρη Του Αγίου Αρτέμη πάνω από το Αχίλλι
• Του Αγίου Γεωργίου – Πολυούχου της Σκύρου στο Μοναστήρι.

Στο Σκυριανό Καρναβάλι πρωταγωνιστές είναι ο Γέρος, η Κορέλα και ο Φράγκος. Ο Γέρος φορά την τσοπάνικη κάπα γυρισμένη ανάποδα ώστε το μαλλιαρό μέρος να είναι απ’ έξω. Κρύβει το πρόσωπο με μάσκα από προβιά και κρεμά γύρω απ’ τη μέση του κουδούνια, που παράγουν ρυθμικούς ήχους καθώς προχωρά στο δρόμο χορεύοντας.
Η Κορέλα χορεύει γύρω του, ντυμένη κι αυτή παραδοσιακά, κρατώντας μαντήλι και κρύβοντας το πρόσωπό της με μάσκα.

Ο Φράγκος είναι η τρίτη φιγούρα του Σκυριανού καρναβαλιού. Έχει ένα μεγάλο κουδούνι στο πίσω μέρος της μέσης του και μια αμφίεση που έχει πρόθεση να γελοιοποιήσει όλους εκείνους από το νησί που σταμάτησαν να φορούν την παραδοσιακή ενδυμασία για χάρη του δυτικού παντελονιού, του φράγκικου.
Λέγεται ότι οι ρίζες αυτού του εθίμου είναι διονυσιακές και χάνονται στα βάθη του χρόνου, ενώ παλιοί κάτοικοι του νησιού επιμένουν ότι σχετίζεται με μια φυσική καταστροφή του παρελθόντος που κατέστρεψε τα κοπάδια του τόπου κι ένας βοσκός με τα κουδούνια των προβάτων πήγε στο χωριό για να προειδοποιήσει τους υπόλοιπους.
Η “Τράτα” είναι ένας άλλος εορτασμός των Αποκριών στη Σκύρο, που αναπαριστά τη ζωή των ναυτικών, με τους ψαράδες να πρωταγωνιστούν σατιρίζοντας με έμμετρο λόγο τις καταστάσεις και τα γεγονότα της ζωής της ελληνικής κοινωνίας.
Την Καθαρά Δευτέρα το γλέντι κορυφώνεται με όλους τους κατοίκους να ντύνονται με τοπικές ενδυμασίες και να χορεύουν παραδοσιακούς χορούς.

(Πηγή: https://www.touristorama.com/)